Η μουσική είναι μέσα στην καρδιά μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Περνούσα ατέλειωτες ώρες τραγουδώντας όλα τα τραγούδια που είχαμε σε δίσκους αλλά και μπροστά στον καθρέφτη, με την γνωστή βούρτσα που παίρνει τη θέση του μικροφώνου. Όταν έγινα 7 χρονών ξεκίνησα να μελετάω πιάνο και θεωρία μουσικής, ενώ λίγο μετά τα 20 άρχισα να κάνω μαθήματα φωνητικής. Μέσα στη Δραματική Σχολή και από τις πρώτες κιόλας θεατρικές παραστάσεις στις οποίες συμμετείχα, η μουσική είχε σχεδόν πάντα κυρίαρχο ρόλο. Ξεκίνησαν κάποιες εμφανίσεις δειλά – δειλά σε διάφορες μουσικές σκηνές, όμως σαν επίσημο σημείο εκκίνησης θεωρώ το πρώτο προσωπικό live που έκανα πριν μερικά χρόνια, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Ήταν η στιγμή που πήρα την συνειδητή απόφαση πως θα ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι με τον τρόπο όμως που το επιθυμώ και το ονειρεύομαι, χωρίς καμία έκπτωση. Με τις ιδέες που δημιουργώ εγώ η ίδια στο μυαλό μου και κάτω από συνθήκες που πάντα θα τις υπηρετούν με σεβασμό.
Πες μας λίγα λόγια για την τελευταία σου δουλειά. Το «Ζαχαρούλα» θα μπορούσε να είναι και αυτοβιογραφικό. Είναι έτσι; Επίσης, κινείται σε παραδοσιακούς ρυθμούς. Γιατί;
Το «Ζαχαρούλα» είναι παραδοσιακό τραγούδι, που όμως, όποτε το ακούω, πιστεύω βαθιά μέσα μου πως με κάποιο μαγικό τρόπο γράφτηκε για μένα. Το συναντάμε κυρίως στην Μακεδονία και στην Θεσσαλία κι εγώ, παρ’ όλο που είμαι γνήσια Κρητικοπούλα το ενέταξα στα live μου ακριβώς γι’ αυτή τη σύνδεση που ένιωθα μαζί του, μέσα από το στίχο και το ρυθμό του. Είχε μεγάλη ανταπόκριση στα live και αυτό με οδήγησε στο να το ηχογραφήσω, κάνοντάς το και επίσημα κομμάτι του προσωπικού μου ρεπερτορίου. Την ενορχήστρωση την έκανε με φροντίδα και μεράκι ο Γιώργος Ντινάκος, ενώ το οπτικοποίησαν με μεγάλη φαντασία και ταλέντο οι αγαπημένοι μου συνεργάτες Kiss the Frog (Γιάννης Μαργετουσάκης, Θάνος Λυμπερόπουλος). Και σε συνδυασμό με την παρουσία του Γιάννη
Δίσκου με το κλαρίνο του και στο στούντιο αλλά και στο videoclip το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου.
Το “Μήπως έχεις φωτιά”, που βγήκε πέρσι είναι τελείως διαφορετικό, όπως και ο «Καθρέφτης». Έτυχε ή σου αρέσει να κινείσαι σε διαφορετικό ύφος κάθε φορά;
Το «Μήπως έχεις φωτιά» είναι ένα τραγούδι που έχει γράψει τη μουσική και τους στίχους ο Σπύρος Γραμμένος, τραγουδοποιός που χρόνια τώρα παρακολουθώ και θαυμάζω. Η συνεργασία μαζί του είναι μεγάλο δώρο και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Επίσης, τον «Καθρέφτη» τον έχει γράψει ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ράπερ, ο Thanassimos, που για το χατίρι μου μπήκε στα χωράφια των δικών μου επιρροών και ακουσμάτων και αυτό ήταν πολύ συγκινητικό από μέρους του. Και τα τρία αυτά τραγούδια λοιπόν, το «Ζαχαρούλα», το «Μήπως έχεις φωτιά» αλλά και ο «Καθρέφτης», θεωρώ πως είναι κομμάτια του ίδιου παζλ που απεικονίζει την προσωπική μου μουσική υπόσταση αλλά και γενικότερα τον κόσμο που φέρω, επεξεργάζομαι και οραματίζομαι.
Έχεις σπουδάσει υποκριτική, εκτός από μουσική. Αγαπάς και τα δυο το ίδιο, ή κάποιο είναι «πιο κοντά» στην καρδιά σου;
Τα αγαπάω και τα δύο το ίδιο και γι’ αυτό το λόγο έχω βρει τον τρόπο να τα συνδυάζω. Όλες οι θεατρικές παραστάσεις που συμμετέχω έχουν σαν βασικό τους συστατικό την μουσική ενώ το κάθε τραγούδι το αντιμετωπίζω σαν ένα μονόπρακτο που καλούμαι να αφηγηθώ στο κοινό.
Πόσο δύσκολη – αν – ήταν η πορεία από την Κρήτη όπου κατάγεσαι μέχρι εδώ που βρίσκεσαι σήμερα; Θα άλλαζες κάτι σε αυτήν την πορεία αν μπορούσες;
Μαθαίνουμε από τις δυσκολίες, τις αποτυχίες, τα λάθη, τις αναποδιές. Δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα γιατί το κάθε τι που συμβαίνει είναι κομμάτι της διαδικασίας. Ξέρω πως την κάθε δεδομένη στιγμή έκανα ότι καλύτερο μπορούσα σύμφωνα με τη γνώση και την ψυχική αντοχή που είχα. Η κάθε διαδρομή του ανθρώπου είναι μοναδική και ξεχωριστή Παίρνει τα δικά του προσωπικά μαθήματα και διαμορφώνει το κάρμα που τον εξυπηρετεί.
Έχεις συνεργαστεί με σημαντικούς ανθρώπους κι έχεις κάνει πολλά πράγματα. Θα ήθελα να μας αναφέρεις μερικά από αυτά αλλά και τι πιστεύεις πως σου προσέφεραν οι μέχρι τώρα εμπειρίες σου.
Σέβομαι και τιμώ όλες τις συνεργασίες που έχω κάνει με την ίδια θέρμη. Από το μικρότερο θέατρο χωρητικότητας 50 ατόμων που έχω παίξει μέχρι το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου που έχω τραγουδήσει σαν μουσικός δρόμου μέχρι το Μέγαρο Μουσικής. Νιώθω ευλογημένη για αυτή την πληθώρα εμπειριών. Είναι σαν να ζω σε παράλληλα σύμπαντα πολλές διαφορετικές ζωές. Και ίσως και έτσι να είναι.
Που θα ήθελες να φτάσεις με τη μουσική;
Στα αστέρια! Εκεί δηλαδή που κατοικούν όλα τα όνειρα που τη μέρα γεννιούνται και τη νύχτα λάμπουν!! Δεν βάζω όρια στους στόχους μου οπότε συνεχώς προγραμματίζω καινούρια μουσικά ταξίδια και πάντα βρίσκω τρόπους να τα πραγματοποιώ. Η μόνη σταθερά είναι να μπορώ να μπολιάζω το κάθε τι που κάνω με φροντίδα και αγάπη. Αυτή είναι η πυξίδα μου και έτσι προχωρώ.
